به گزارش مشرق، یوسف صیادی در سریال «معمای شاه» نقشی برعهده داشته که اجرای آن برای او به عنوان یک بازیگر طنز تجربه‌ای متفاوت و خاص محسوب می‌شود. نقش امیرمسعود وزیری که از بهره هوشی چندانی برخوردار نیست و مشکلات ذهنی دارد، برای بسیاری از بازیگران می‌تواند وسوسه‌برانگیز و به همان اندازه دشوار باشد.

صیادی بعد از تجربه‌هایی در زمینه کارگردانی، تهیه‌کنندگی، طراحی صحنه و بازی در سریال‌هایی مانند «قرارگاه مسکونی»، «مرد دو هزار چهره‌»، «سه دنگ، سه‌دنگ»، «چک برگشتی»، «عینک آفتابی»، «درحاشیه» و «دست به نقد» نقش امیرمسعود وزیری در معمای شاه را بازی کرده و با چهره‌ای متفاوت مهمان این شب‌های خانه‌های ماست. با او درباره این نقش و ویژگی‌های آن گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

نقش امیرمسعود در کارنامه بازیگری شما، کاری متفاوت است. با این مساله موافقید؟ از نگاه شما این نقش چه ویژگی‌هایی دارد؟

نقش امیر مسعود ابتدا پنج نامزد داشت که یکی از آنها هم تست گریم داده و قرارداد بسته بود اما در نهایت آقای ورزی بازی در این نقش را به من سپردند. زمانی که این نقش به من پیشنهاد شد، می‌دانستم که آقای ورزی علاقه شدیدی به این نقش دارد و برای خودم هم ریسک بزرگی بود، چون اگر نقش با مردم ارتباط برقرار می‌کرد، شخصیتی متفاوت می‌دیدند و ممکن بود کمی باور من برایشان سخت باشد و اگر مخاطب با این نقش ارتباط برقرار نمی‌کرد، این احتمال وجود داشت که تمام کارهای گذشته‌ام زیر سوال برود، اما با دل و جان این ریسک را پذیرفتم.

خوشبختانه این دومین مرتبه‌ای بود که با آقای ورزی، کارگردان «معمای شاه» همکاری می‌کردم و همکاری با ایشان برایم راحت بود و از همه مهم‌تر این‌که آقای ورزی به من اطمینان و مرا برای بازی در این نقش انتخاب کرده بود، در نتیجه همه این عوامل دست به دست هم داد تا ریسک کنم و ایفاگر نقش امیرمسعود باشم.

در مصاحبه‌های قبلی گفته بودید که امیرمسعود بهلول‌وار برخی موضوعات را مطرح می‌کند. این شخصیت با این ویژگی چه تاثیری بر روند قصه دارد؟

امیرمسعود در بخش داستانی مجموعه «معمای شاه» تعریف شده است؛ بخشی که بر اساس مستندات تاریخی ساخته نشده و زائیده ذهن نویسنده است. این شخصیت، یکی از افراد اصلی خانواده محسوب می‌شود و پسر بزرگ دکتر وزیری است. اگر به دیالوگ‌هایی که امیرمسعود بیان می‌کند دقت کنیم، متوجه می‌شویم که صحبت‌های او با توجه به شخصیت کندذهن و کم‌هوش‌اش، عمیق‌ و کنایه‌های او پر مفهوم‌ جلوه می‌کند. از این رو من برای توصیف این شخصیت از واژه بهلول‌وار بهره گرفته‌ام و به او چنین نسبتی داده‌ام.

امیرمسعود چقدر هوشیار است و چقدر این حرف‌ها را آگاهانه بیان می‌کند؟

به امیر مسعود نه می‌توانیم بگوییم عاقل و نه عقب‌افتاده. او مسائل پیرامون خود و آدم‌های اطرافش، علی‌الخصوص افراد خانواده و مسائل آنها را خوب فهمیده و درک می‌کند و می‌توان گفت بیش از نیمی از صحبت‌های او آگاهانه است.

آیا به لحاظ بازیگری برای ایفای این نقش الگوی خاصی داشته‌اید یا نه؟

در مورد امیرمسعود الگوی خاص نداشتم ولی برای بازی در نقش‌های مختلف اعم از شخصیت‌ها و تیپ‌هایی که بازی می‌کنم، از مردم کوچه و بازار الگو می‌گیرم.

بازی کردن در این نقش چه دشواری‌هایی داشت؟

از دشواری‌های بازی در این نقش می‌توانم به حفظ تداوم ‌حسی و بیانی آن اشاره کنم. باید گویش این شخصیت در طول زمان یکسان باقی می‌ماند و این کار ساده‌ای نبود.

این مساله به طولانی بودن زمان فیلمبرداری مربوط است؟

بله.

بازی شما در این سریال کی شروع شد و تا کی ادامه داشت؟

حدود چهار سال تولید این مجموعه طول کشید که بنده سعادت داشتم حدود دو سال در کنار عوامل دوست‌داشتنی و حرفه‌ای این مجوعه باشم.

ارتباط امیرمسعود و محمود رابطه خاصی است. کمی درباره این لحظات توضیح بدهید.

می‌توان گفت شخصیت این دو برادر در کلیت سریال مکمل هم بود؛ جدیت امیرمحمود و طنزی که گاه از شخصیت امیرمسعود سر می‌زند، عامدانه و آگاهانه از سوی نویسنده کنار هم چیده شده است. البته لازم است بگویم که امیریل ارجمند بسیار هنرمند و با انرژی مثبت است. در کنار او سختی‌های این مجموعه برایم محسوس نبود.

با توجه به این‌که شخصیت امیرمسعود بر خلاف بسیاری از شخصیت‌های سریال ما به ازای تاریخی نداشت، شما در بازی این نقش کارتان سخت‌تر بود یا راحت‌تر؟

به تعبیری راحت‌تر.

سریال «معمای شاه» مجددا پخش می‌شود و این بار به صورت هر شبی به نمایش درمی‌آید، فکر می‌کنید این مساله باعث می‌شود به مخاطبان سریال اضافه شود یا نه؟

حتما به مخاطبان سریال اضافه خواهد شد. شاید هنوز هم تاثیر پخش برنامه‌های هر شبی از چشم خیلی‌ها پوشیده مانده است. ممنونم از شما و مخاطبان سریال که به من در مورد نقش امیرمسعود این‌قدر با محبت لطف داشتند و دارند، اما دوست دارم نکته‌ای درباره پخش هر شبی سریال مطرح کنم. اگر مدعی هستیم باید به کمک ابزاری مانند سریال و برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی با تهاجم فرهنگی غرب مبارزه کنیم، مخاطبان را از ماهواره و بعضی از شبکه‌های پوچ که با هدف‌های ویژه برنامه‌سازی می‌کنند در امان نگه داریم و به سمت شبکه‌های داخلی سوق دهیم، تنها راهش تولید و پخش هر شبی برنامه‌هایی است که سلایق مختلف مردم را دربرگیرد. این کار شدنی است و هیچ چیز حتی مشکل بودجه هم نمی‌تواند مانع آن شود.